هشتم مارچ روز هم بستگی زنان جهان

دیروز هشتم مارچ بود همان روزی که در افغانستان خیلی فرمولیته و پر از سر وصدا هست و هر کسی میخواهد به نحوی بنمایاند که طرفدار حقوق زن است و هشتم مارچ روز همبستگی زنان جهان است و آنها هم طرفدار سر سخت همبستگی زنان.
برای گرامیداشت از این روز زنی که خود فعال حقوق زن است، مجبور است عینک آفتابی که بیشتر نصف صورتش را گرفته است را داخل سالن هم از چشمش برندارد چرا که نمی خواهد کبودی چشم و صورتش را به دیگران نشان دهد ولی به پاسخ همجنسانش از سالم بودن جنین داخل شکمش خبر می دهد و می خندد.
به دیگری تبریکی ازدواجش را می دهند و او هم خوشحال است.
زن دیگری از دیر رسیدن به خانه می ترسد و می خواهد به روی خودش نیاورد اما در دلش غوغایی است.
دیگری تمام روز را منتظر یک تبریکی خشک و خالی از سوی شوهرش است، و بی صبرانه می خواهد به خانه برگردد و تا شوهرش برگردد. وقتی به خانه برمی گردد شوهرش قبل تر از او به خانه رسیده است. به سویش می رود و سلام می کند اما گویی اوضاع چنانچه او حدس زده بود نیست. شوهر عصبانی حتی سلامش را علیک نمی کند. داخل خانه میشوند و انگار او را به زندانی سرد و سنگین انداخته باشند. او که تمام اشتیاقش برای شنیدن یک جمله بود دیگر از همه چیز ناامید شده و سکوت سرد شوهرش را هم تحمل نمی تواند. شوهرش روز را در برنامه ای به مناسبت روز زن گذرانده بود و حتما به زنان زیادی این روز را تبریک گفته بود. شاید اصلا باوری به این روز نداشت ولی ....
اینجا افغانستان است و اینان مسلمان زاده گانی اند که فقط حرف می زنند و آن حرفهای قشنگ فقط برای دیگران است نه برای خانواده خودشان. آنان طرفدار حقوق زن اند اما نه حق زن خودشان بلکه زن دیگران.
اینجا افغانستان است