ﺳﻼﻡ!
ﻋﺎﺩﺕ ﻛﺮﺩﻩ اﻡ ﺳﺎﻟﻲ ﻳﻚ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ, اﻣﺎ ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺭا ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺪﻫﻢ, ﻓﻘﻄ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻢ.
ﺭاﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﻱ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﺭﻭاﺑﻄ ﻫﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ, ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻣﺖ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﻬﻢ ﺑﻌﺪ اﺯ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ اﻣﺎ ﻓﻘﻄ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻛﻨﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻡ, و ﻭﻗﺘﻲ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺭا ﺩﻳﺪﻡ ﺧﻴﺎﻟﻢ ﺭاﺣﺖ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﺭاﺣﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﻣﻲ ﺩاﺭﻱ و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎﻳﺴﻜﻞ ﺑﺭاﻧﻲ. ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺭا ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺩﻭﺵ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺯاﻧﻮاﻧﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺭﻭﺯ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻢ و ﺭاﺳﺖ ﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺻﺤﺘﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ.
ﺑﺎﺑﺎ!
ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﻢ اﺯ اﻳﻦ ﺩﻭﺭﻱ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ, ﺩﻭﺭﻱ اﺯ ﺗﻮ, اﺯ ﻣﺎﺩﺭﻡ, اﺯ ﺧﻮاﻫﺮﻡ و اﺯ ﺑﺮاﺩﺭﻡ. اﺯ اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ. ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻭﻗﺘﻲ اﺯ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮﺩﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮا "ﺳﻤﻴﻠﻲ" (ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻴﻤﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ) ﺻﺪا ﻛﻨﻲ. ﺩﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻨگ ﺷﺪﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﮓ, ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﻨﺎﺭﺕ ﺑﺎﺷﻢ, ﻫﻤﻪ ﺣﺴﺎﺏ و ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻳﺖ ﺭا اﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ, ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ, ﺩﻟﻢ ﺑﺮاﻱ ﺷﻌﺮ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺖ, ﺑﺮاﻱ ﺣﻤﻠﻪ ﺣﻴﺪﺭﻱ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺖ, ﺑﺮاﻱ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻫﺎﻳﺖ و ﺑﺮاﻱ ﻗﻬﺮﻫﺎﻳﺖ و ﺑﺮاﻱ ﺧﻮﺩﺕ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ.
ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺕ ﺑﺮاﻳﻢ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻲ "ﺑﺎ ﻛﺎﺭﺕ ﭼﻂﻮﺭﻱ? ﻛﺎﺭ ﺯﻭﺭ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺗﻮ?" ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻳﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ي ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺸﻮﻳﺸﺶ ﺭا ﺩاﺷﺗﻪ اﻱ, ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﻱ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺎﺩ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺷﺪﻱ, ﻓﺎﻃﻤﻪ اﻱ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﻔﻞ ﻛﻮﭼﻚ ﺩﺭﻭاﺯﻩ ﺩﻛﺎﻧﺖ ﺭا ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪﻱ و ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺎﻥ ﺑﺨﻮﺭﻡ. اﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ, ﺩﺧﺘﺮﻱ اﻡ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ اﻡ و ﺣﺘﻲ اﻳﻦ ﺣﻖ ﺭا ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺗﺎ اﺯ ﺑﻌﻀﻲ اﺯ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﺖ ﻧﺎﺭاﺣﺖ ﺷﻮﻡ, ﺩﺧﺘﺮﻱ ﺷﺪﻩ اﻡ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ اﺯ ﺧﻮﺩﺕ اﺣﻮاﻟﺖ ﺭا ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻡ.
ﺑﺎﺑﺎ!
ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﺯ ﻫﻤﻪ ﺯﺣﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﻢ ﻛﺸﻴﺪﻩ اﻱ, ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﺯ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮا ﺑﺰﺭﮒ ﻛﺮﺩﻱ, ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﺯ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮاﻱ ﻣﺎ اﻧﺠﺎﻡ ﺩاﺩﻱ, ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺳﺮﺳﻮﺯﻧﻲ اﺯ ﺯﺣﻤﺎﺗﺖ ﺭا ﺟﺒﺮاﻥ ﻛﻨﻢ ﻓﻘﻄ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩاﺭﻡ و ﺩﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻳﻪ اﺕ ﺑﺎﻻﻱ ﺳﺮﻡ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺪﺭﻡ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩاﺭﻡ! ﺭﻭﺯ ﭘﺪﺭ و ﻭﻻﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻲ ﺑﺮاﻳﺖ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺩ!
اﻳﻨﺒﺎﺭ اﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺧﻮاﻫﺮاﻧﻢ و ﮔﻔﺘﻲ "اﻳﻨﻬﺎ ﻋﺴﻜﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻋﺴﻜﺮ" ﻛﺎﺵ اﻳﻦ ﻋﺴﻜﺮﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺫﺭﻩ اﻱ اﺯ ﻏﻤﻬﺎﻳﺖ ﺭا اﺯ ﺩﻟﺖ ﺑﺮﺩاﺭﻧﺪ و ﻋﺼﺎﻱ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﺎﺑﺎ! ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩاﺭﻡ. ﺭﻭﺯ ﭘﺪﺭ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺩ!
ﻋﺎﺩﺕ ﻛﺮﺩﻩ اﻡ ﺳﺎﻟﻲ ﻳﻚ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاﻳﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ, اﻣﺎ ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺭا ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺪﻫﻢ, ﻓﻘﻄ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻢ.
ﺭاﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ اﻧﺪ ﻛﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﻱ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ ﺩﺭ ﺭﻭاﺑﻄ ﻫﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻳﺠﺎﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ, ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻣﺖ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﻬﻢ ﺑﻌﺪ اﺯ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ اﻣﺎ ﻓﻘﻄ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻛﻨﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻡ, و ﻭﻗﺘﻲ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺭا ﺩﻳﺪﻡ ﺧﻴﺎﻟﻢ ﺭاﺣﺖ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﺭاﺣﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﻣﻲ ﺩاﺭﻱ و ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻲ ﺑﺎﻳﺴﻜﻞ ﺑﺭاﻧﻲ. ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺭا ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺩﻭﺵ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺯاﻧﻮاﻧﺖ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺭﻭﺯ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻢ و ﺭاﺳﺖ ﺷﻮﻧﺪ. ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺻﺤﺘﻤﻨﺪ ﺑﺎﺷﻲ.
ﺑﺎﺑﺎ!
ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﻢ اﺯ اﻳﻦ ﺩﻭﺭﻱ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ, ﺩﻭﺭﻱ اﺯ ﺗﻮ, اﺯ ﻣﺎﺩﺭﻡ, اﺯ ﺧﻮاﻫﺮﻡ و اﺯ ﺑﺮاﺩﺭﻡ. اﺯ اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ. ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﻢ ﻭﻗﺘﻲ اﺯ ﺳﺮ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮﺩﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮا "ﺳﻤﻴﻠﻲ" (ﻳﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻠﻴﻤﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ) ﺻﺪا ﻛﻨﻲ. ﺩﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻨگ ﺷﺪﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﮓ, ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﻨﺎﺭﺕ ﺑﺎﺷﻢ, ﻫﻤﻪ ﺣﺴﺎﺏ و ﻛﺘﺎﺏ ﻫﺎﻳﺖ ﺭا اﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ, ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﻢ ﺑﺮاﻳﺖ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ, ﺩﻟﻢ ﺑﺮاﻱ ﺷﻌﺮ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺖ, ﺑﺮاﻱ ﺣﻤﻠﻪ ﺣﻴﺪﺭﻱ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺖ, ﺑﺮاﻱ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻫﺎﻳﺖ و ﺑﺮاﻱ ﻗﻬﺮﻫﺎﻳﺖ و ﺑﺮاﻱ ﺧﻮﺩﺕ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ.
ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ اﺕ ﺑﺮاﻳﻢ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻲ "ﺑﺎ ﻛﺎﺭﺕ ﭼﻂﻮﺭﻱ? ﻛﺎﺭ ﺯﻭﺭ اﺳﺖ ﻳﺎ ﺗﻮ?" ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻳﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ي ﻛﻮﭼﻜﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺸﻮﻳﺸﺶ ﺭا ﺩاﺷﺗﻪ اﻱ, ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮﻱ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺎﺩ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺷﺪﻱ, ﻓﺎﻃﻤﻪ اﻱ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﻔﻞ ﻛﻮﭼﻚ ﺩﺭﻭاﺯﻩ ﺩﻛﺎﻧﺖ ﺭا ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪﻱ و ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺎﻥ ﺑﺨﻮﺭﻡ. اﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ, ﺩﺧﺘﺮﻱ اﻡ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻩ اﻡ و ﺣﺘﻲ اﻳﻦ ﺣﻖ ﺭا ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺗﺎ اﺯ ﺑﻌﻀﻲ اﺯ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﺖ ﻧﺎﺭاﺣﺖ ﺷﻮﻡ, ﺩﺧﺘﺮﻱ ﺷﺪﻩ اﻡ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ اﺯ ﺧﻮﺩﺕ اﺣﻮاﻟﺖ ﺭا ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻡ.
ﺑﺎﺑﺎ!
ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﺯ ﻫﻤﻪ ﺯﺣﻤﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻳﻢ ﻛﺸﻴﺪﻩ اﻱ, ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﺯ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮا ﺑﺰﺭﮒ ﻛﺮﺩﻱ, ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﺯ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮاﻱ ﻣﺎ اﻧﺠﺎﻡ ﺩاﺩﻱ, ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻢ ﺳﺮﺳﻮﺯﻧﻲ اﺯ ﺯﺣﻤﺎﺗﺖ ﺭا ﺟﺒﺮاﻥ ﻛﻨﻢ ﻓﻘﻄ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩاﺭﻡ و ﺩﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺎﻳﻪ اﺕ ﺑﺎﻻﻱ ﺳﺮﻡ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺪﺭﻡ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩاﺭﻡ! ﺭﻭﺯ ﭘﺪﺭ و ﻭﻻﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﻲ ﺑﺮاﻳﺖ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺩ!
اﻳﻨﺒﺎﺭ اﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺧﻮاﻫﺮاﻧﻢ و ﮔﻔﺘﻲ "اﻳﻨﻬﺎ ﻋﺴﻜﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻋﺴﻜﺮ" ﻛﺎﺵ اﻳﻦ ﻋﺴﻜﺮﻫﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺫﺭﻩ اﻱ اﺯ ﻏﻤﻬﺎﻳﺖ ﺭا اﺯ ﺩﻟﺖ ﺑﺮﺩاﺭﻧﺪ و ﻋﺼﺎﻱ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﺑﺎﺑﺎ! ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩاﺭﻡ. ﺭﻭﺯ ﭘﺪﺭ ﻣﺒﺎﺭﻙ ﺑﺎﺩ!
