اولین رعد و برق یا همان رگبار در سال جدید را
فرصتی برای رهایی از بدی ها و ذلت ها می دانند، وقتی که در سال جدید یعنی بعد از
نوروز اولین رعد و برق و رگبار شروع شد اولین نفری که متوجه این رعد و برق می شود
به دیگران ندا می دهد که "جیل پاره شد". با پاره شدن جیل به در و پنجره
می زنند و زیر لب خواهان بیرون رفتن بدیها و جانشینی خوبی ها می شوند، به جیب های
شان می زنند به امید پر پولی، به کندوی آرد و روغن و گندم می زنند به امید لبریزی.
آنان بدین باورند تا زمانی که اولین رعد و برق سال هنوز همان سال کهنه یا قبل است و زمزمه کنان به کندو می زنند: "برکت، برکت
د کندو، برکت د کندو ...)
من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست / تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر