۱۳۹۲ اردیبهشت ۲۵, چهارشنبه

حرامزاده

ب - خوبی؟ بخیری حرامزاده؟
خ -  خوبم، تو خوبی؟ بخیری؟
ب - حرامزاده! ایی از تو نمنه، بچی اینجی آمدی؟ او دیگه تو در اوسو پشتو رفته ...
...

گفتگوی خواهر و برادری است که اول صبح شنیدم اول از تعجب دهانم باز مانده بود و نمیدانستم باید باور کنم که این گفتگوی یک خواهر و برادر است یا نه؟ او از کجا می داند که خواهرش حرامزاده است و آیا باید در کنار احوال پرسی به خواهرش چنین لقبی دهد؟
عکس العمل خواهر بیشتر مرا وا داشت تا در مورد این برخورد فکر کنم. او فقط لبخند و نگاه معصومانه و محبت آمیزی را نثار برادر کرد و به راه خود ادامه داد. کمی که بیشتر به این قضیه فکر کردم اول حدس زدم استفاده کلمات به معنای غریب آن است که در آن گفتگو چنین بر نمی آمد اما بعد به مردسالاری رسیدم که همیشه ما بانوان از آن آسیب دیده و رنج برده ایم. حکومت مردسالارانه حاکم در خانواده ها باعث شده است تا مردان حق اینگونه برخوردها را به خود بدهند، شاید ما هم به گفته رایج باور کرده ایم که گفته اند: "بعد از خدا شوهر (مرد) خدای زن است" و هر آنچه می گوید و می کند را باید بپذیریم..



۱ نظر:

khalil گفت...

سلام.
ادبیات و لحن همچون گفتارها در افغانستان ریشه تاریخی مرد سالارانه دارد. مردان این مرزو بوم تنها جنسی اند که خود را قائم مقام خدا در زمین برزنان میدانند. در یک چشم انداز دیگر میتوان به برداشت های ایدئولوژیکی مسئله رسید؛ باورهای دینی و ایدئولوژیکی در تمام جوامع اسلامی بر مبنای فضیلت مرد بر زن استوار بوده است. حتا ما در تفسیر و ترجمه آیات قرآنی که در مورد زن و جایگاه زن بیان داشته، به خطا رفته ایم و تمام آیات را به نحوی به نفع مردان توجیه و تفسیر کرده ایم.
مثلا کلمه" اضربوهُن" همان تفسیر مردسالارانه است که مردان توجیه می کنند و به خود حق می دهند،در صورت پیروی نکردن زن از شوهرش، مرد حق دارد زن را بزند وزن هم هیچ حقی برای دفاع از خویش ندارد . شدت زدن هم مربوط به توانایی همان مرد است. به این معنا که وقتی برای زدن زن حق داری دیگه هر ضربه ای را که میخواهی وارد کن ولوفرجامش مرگ باشد. یکی نیست از این مفسران و مردان ستمگر بپرسد وقتی شما شدید ترین جرم و منفور ترین عمل راانجام میدهید، چه کسی شما را تنبه کند و چه کسی جلو جنایت و خیانت شما را بگیرد؟!
حال، شیوه رفتار وگفتار ما هم بر مبنای همین باورها، از زن قربانی می گیرد؛ اصلاٌ ادبیات ما وگفتار ما خشونت و توهین آمیز است. همیشه بر آنچه منفور و ناپسند است افتخار کرده ایم و از آنچه زیبا و پسندیده است دوری جسته ایم. یکی نیست برای این مردم بگوید که مگر زیبایی کلام وسخن عیب دارد که بازشتی و تندی رفتار ی کنی!
اگر روزو روزگاری با همچون مردم برخوردید از من این پیام را برسانید : زیبایی سخن و رفتار، زیبایی انسانیست را تضمین می کند. به جان تان قسم که حرف زیبا و رفتار زیبا دنیا را زیبا میسازد و این تنها معنای خوب زیستن هم برای خود و هم برای دیگران است.محبوب عالم باش حلال زاده!